Асаблівасці грэчаскага дыдактычнага эпасу

Прыкладам павучальнай (дыдактычнай) паэзіі могуць служыць у гамераўскіх паэмах аб’ёмныя навучанні Нестара; па прынцыпе каталога складзены пералік караблёў у другой кнізе "Іліяды". Нароўні з гэтым ад грэцкай літаратуры архаічнага перыяду захаваліся два самастойных творы, якія належаць да жанру дыдактычнага эпасу. Іх аўтар - Гесіёд (канец VIII - пачатак VII у. да н. э.), пра якога мы, у адрозненне ад легендарнага Гамера, атрымліваем цалкам вызначаныя звесткі з яго ўласнай паэмы "Працы і дні".

Кажучы пра вызначэнне паняцця "кампазіцыя" варта адзначыць, што ў розных відах мастацтва яно мае сваё спецыфічнае ўтрыманне і розную ступень распрацаванасці. У тэорыы літаратуры ў слова “кампазіцыя” укладаюць цалкам вызначаны змест. Капазіцыя азначае размеркаванне ў тэксце канкрэтнага матэрыялу, напрыклад сюжэту у паслядоўнасці апавядання.
Мы разглядалі віды кампазіцыі літаратурнага твора на прыкладзе празаічнай і паэтычнай спадчыны Уладзіміра Караткевіча. Шматлікія віды кампазіцыі, а таксама кампазіцыйныя прыёмы, якія апісаныя ў тэорыы літаратуры мы можам праілюстраваць канкрэтнымі прыкладамі з яго рознабаковай і разнастайнай творчасці ,што, безумоўна з’яўляецца паказчыкам вялікага таленту пісьменніка.
Найболей характэрнымі і часта сустракаемымі кампазіцыйнымі заканамернасцямі з'яўляюцца цэласнасць, сіметрыя і рытм. Цэласнасць выяўляецца ў гарманічнасці, скончанасці будынка ці канструкцыі прадмета, сіметрыя - у раўнавазе, падобнасці левай і правай частак аб'екта, рытм - у паўтаральнасці аднаго ці некалькіх элементаў праз вызначаныя інтэрвалы. Для сіметрыі характэрны адносны спакой, ураўнаважанасць частак, рытму ўласцівая большая ці меншая ступень рухомасці. І рытм і сіметрыя яскрава выяўляюцца ў кампазіцыйнай будове твораў У. Караткевіча.
Вялікае багацце творчасці Уладзіміра Караткевіча з'яўляецца нашым неацэнным духоўным скарбам, які заўсёды будзе надзейным апірышчам для тых, каму дарагая Беларусь, яе гісторыя і яе будучыня.