Вобр герочяй ВОВ у аповесці М. гарэцкага на імперыялістычнай вайне

Доўгі час творчая спадчына аднаго з пачынальнікаў нацыянальнай прозы Максіма Гарэцкага была невядомай шырокаму колу чытачоў. Лічылася, што аўтар паддаўся нацыянальна-буржуазным тэндэнцыям і ў сваіх творах не змог "правільна" адлюстраваць тагачасную рэчаіснасць, стаў на пазіцыі антысавецкай, контррэвалюцыйнай дзейнасці.
Сёння спадчына выдатнага беларускага пісьменніка становіцца часткай класічнага фонду беларускай літаратуры. М. Гарэцкі з'яўляецца аўтарам вядомых раманаў "На імперыялістычнай вайне" (1926) шэрагу цікавых драматычных абразкоў, шматлікіх літаратурна-крытычных прац. Трагедыя беларускага народа ў гады першай сусветнай вайны раскрываецца ў аповесці "На імперыялістычнай вайне", апавяданнях "Літоўскі хутарок". Усе яны напісаны на аснове дзённікавых запісаў і заметак, якія вёў М. Гарэцкі ў кароткіх перапынках паміж баямі, і адкрываюць новую для тагачаснай беларускай літаратуры тэму — тэму вайны. М. Гарэцкага заўсёды цікавіла не вайна сама па сабе, а яе ўспрыняцце асобным чалавекам.
У сваей рабоце я паспрабую расказаць пра асобу самога М.Гарэцкага, як пісьменніка і як чалавека. А таксама звярнуцца да яго рамана "На імперыялістычнай вайне", разгледзіць яго жанр, паказаць саблівасці выяўлення характараў беларусаў на вайне, вобраз героя і антыгероя ў творы.

Максім Гарэцкі – асоба надзвычай шырокага творчага дыяпазону – таленавіты мастак слова, адзін з пачынальнікаў беларускай прозы, буйны вучоны, гісторык і тэарэтык літаратуры, палымяны публіцыст, нястомны змагар за нацыянальнае адраджэнне, клапатлівы педагог, арганізатар літаратурнага руху, лексікограф, перакладчык, збіральнік і прапагандыст вуснай народнай творчасці.
Максім Гарэцкі – гэта гонар і сумленне беларускай нацыі, яе духоўны настаўнік, які ўнёс велізарны ўклад у фарміраванне нацыянальнай свядомасці беларусаў.
Імперыялістычная вайна падаецца пісьменнікам у “Запісках” як часціна вялікай народнай бяды, калі дзеля інтарэсаў пануючых класаў нішчыўся плен людской працы, а родны край быў “заліты… скрозь слязьмі, спавіты галечай, абязвечан, абяздолен.”
У “Запісках” Гарэцкі ў поўнай меры адлюстраваў рост рэвалюцыйных настрояў, лепш сказаць незадаволенасць у асяроддзі салдат, узмацненне стыхійнага салдацкага пратэсту супраць вайны. Аўтар адкрыта і рэзка, месцамі нават з надрывам выказвае і ўласную нянавісць да несправядлівай вайны, палымяна марыць пра лепшыя часы, спадзяецца, што некалі здолее паваяваць за інтарэсы людзей працы.
Максім Гарэцкі – адзін з тых літаратараў, якія, безумоўна, свядома выбралі свій цяжкі, цярністы шлях самаадданага служэння роднаму народу, заўседы дарагой для іх бацькаўшчыны і шчыра стараліся, калі толькі ад іх залежала, не збочваць з яго.