Нацыянальныя рысы ў творчасці Яна Баршчэўскага

Праз свае творы пісьменнік даносіць да чытача важнасць народнасці, шчырую любоў да народнасці, да простага люду, да фальклору.
Вобразы, створаныя Баршчэўскім, прасякнуты пафасам ухвалення чалавека-патрыёта, чалавека-працаўніка, вернага хрысціянскім запавежзям. Неад’емныя рысы станоўчых герояў пісьменніка – любоў да роднай зямлі, дабрыня і спагадлівасць, гаспадарлівасць. Аўтарскі ідэал – гэта земляроб, які жыве з працы рук сваіх.
Я.Баршчэўскі ў гісторыі нашае літаратуры ўсё яшчэ не лічыцца значным пісьменнікам. Аніколі ягонае прозвішча не спалучалася з азначэннем “класік”. І гэта нягледзячы на тое, што зробленае гэтым літаратарам класічнае па сваёй сутнасці: менавіта ён заклаў падмурак беларускай літаратуры. Да яго аніколі прыгожае пісьменства нашага краю не называлася беларускім. Менавіта ён у сваёй творчасці(перадусім у прозе, а таксама ў драматычнай паэме “Жыццё сіраты”) здзейсніў удалую спробу сакралізаціі Беларусі, а не Літвы, як Адам Міцкевіч, філаматы і шэраг іншых польскамоўных творцаў нашага краю першае паловы XIX ст. У іншых умовах Я.Баршчэўскі, верагодна, стаўся б адным з шматлікіх народных казачнікаў, стваральнікам беларускага фальклору. Вось гэтае ўменне “ствараць фальклор” у дасведчанага Я.Баршчэўскага ўвасобілася ва ўменне тварыць у фальклорным духу. Але дадзеная “фальклорнасць” не раўназначная народнай фальклорнасці [6, с.26].