Дзе жыве зубраня (4-5 казак)

Кнiга пачынаецца з гiсторыi пра маленькага хлопчыка Алёшу, якi жыве ў Белавежскай пущы и любiць слухаць аповяды пра зубраў. Менавiта для Алёшы и склаў аўтар гэты зборнiк. Прадмова заканчваецца прапановай к юным чытачам ацанiць намаганнi складальнiка твора. На мой погляд, дзякуючы такiм простым псiхалагiчным прыёмам Алена Сцяпанаўна Масла зрабiла кнiгу вельмi прывабнай для ўсiх дзетак, якiя апынулiся не проста чытачамi, а актыўнымi ўдзельнiкамi займальнай гiсторыi пра зубраў.
Нарыс «Дзе жыве зубраня» кандыдата бiялагiчных навук з Брэсцкай вобласцi Вячаслава Семакова ахоплiвае жыццёвы цыкл самай славутай еўрапейскай жывёлы – зубра. Спачатку мы даведваемся, як нараджаецца зубраня. «Зубрыца няспешна адышла ад статка i затаiлася далей ад звярыных сцежак у таямнiчым гушчары лесу, куды амаль не пранiкалi сонечныя промнi. Так i з’явiлася на свет зубраня». Наступны аповяд «Мама – абаронца» нiкога не пакiне абыякавым. З пяшчотай i замiлаваннем мы чытаем наступныя радкi: «Зубраня з мамай выйшлi на паляну. Зубрыца трывожна аглядалася, часта супынялася i глыбока ўцягвала ноздрамi паветра. Яна была вельмi насцярожаная, бо побач iшоў такi бездапаможны яе малыш, якога трэба ахоўваць ад усялякiх непрыемнасцей». І тут… «З лесу выбег вялiзны дзiк»! Маленькiя чытачы палохаюцца i пачынаюць перажываць за зубранятка. Але ж побач яго мама! Яна тут жа «стала трэсцi галавой, капаць капытамi землю, сапцi»! «Перапалоханы дзiк кiнуўся назад у лес», i ўсё скончылася добра. Можна ўздыхнуць з палёгкай.
Не абышлося падарожжа зубраняцi з мамай i без смешнага здарэння. Па дарозе яны сустрэлi фатографа, якi «ў адно iмгненне залез на дрэва, i з перапуду яшчэ доўга сядзеў на яго галiне». Але хутка «паказаўся воз, на якiм ехалi людзi. Яны i дапамаглi бедалагу спусцiцца на зямлю».
Напэўна, дзецям цiкава было б абмяркаваць з сябрамi, як павёў бы сябе кожны з iх, давядзiся яму сустрэцца з зубрам.
Наступныя апавяданнi вельмi пазнавальныя: «Лета», «Зубраня вучыцца», «Восень», «Зiма». Летам мы...