Тэма курсавой работы па методыцы выкладання беларускай мовы і літаратурн

Галоўнай мэтай сучаснай школы з'яўляецца планамернае і мэтанакіраванае фарміраванне ўсебакова развітой асобы. Немалаважнае значэнне ў гэтым мае курс літаратурнага чытання, які павінен вырашаць наступныя задачы:
- Развіваць у дзяцей здольнасць паўнавартасна ўспрымаць мастацкі твор, суперажываць героям, эмацыйна адгукацца на прачытанае, вучыць дзяцей адчуваць і разумець вобразная мова мастацкага твора.
- Развіваць паэтычны слых дзяцей, выхоўваць мастацкі густ, забяспечваць развіццё прамовы школьнікаў, актыўна фарміраваць маўленчыя ўменні, навыкі чытання, слуханні, гаварэння;
- Узбагачаюць пачуццёвы вопыт дзіцяці, яго рэальнае ўяўленне аб навакольным свеце, прыродзе.
Такім чынам, метадычная сістэма работы над мастацкімі творамі павінна прадугледжваць не толькі выпрацоўку тэхнічных навыкаў чытання і ставіць перад чытаннем пазнавальныя задачы, але і спрыяць эстэтычнаму ўспрыманню дзецьмі чытаных літаратурных твораў.
Адсутнасць мэтанакіраванай работы па фарміраванні літаратурнага густу прыводзіць да таго, што даволі вялікая колькасць дарослых, якія скончылі сярэднюю школу, не валодае ўменнем эстэтычна ўспрымаць мастацкую літаратуру [3, с. 25].
Сярод твораў ўсіх літаратурных жанраў асаблівае месца займаюць паэтычныя творы, бо праца з імі выклікае значныя цяжкасці ў вучняў пачатковых класаў. На гэтую праблему звяртаюць увагу шматлікія даследчыкі, такія як Г.Н.Кудзіна, З.Н.Наўлянская, Л.К.Няфедава, А.И.Шпунтаў, Е.А.Швайкіна, Т. В. Волчанка.
Але ўсё ж вывучэнне паэтычных твораў у пачатковай школе неабходна. Цікавасць да паэзіі-гэта паказчык духоўнасці, эмацыйнай спагадлівасці, без якой цяжка ўявіць сабе спагадлівасць маральную. У сапраўднай паэзіі акумуляваныя дабро, прыгажосць, праўда. Яна перадае ўражанні, роздуму, перажыванні, настроі, думкі і пачуцці, якія ўзніклі ў душы паэта пад уплывам абставінаў жыцця. А ў перыяд малодшага школьнага ўзросту, калі інтэнсіўна развіваецца эмацыйная спагадлівасць, дасканаласць мысленне і гаворка маюць патрэбу ў яркім,...

Літаратурнае чытанне прызначана навучыць дзяцей не толькі чытаць, але і ўспрымаць змест твораў мастацкай літаратуры як адмысловы выгляд мастацтва. У свой час К.Д.Ушинский казаў: «Чытаць - гэта яшчэ нічога не значыць, што чытаць і як разумець прачытанае - вось у чым галоўнае справа" [4, с. 45].
Вершаваныя творы спрыяюць ўзбагачэнні ўнутранага свету дзіцяці ў плане атрымання пачуццёвага вопыту, фарміравання таго запасу жыццёвых звестак і эмацыйных уражанняў, якія чалавек выказвае з дапамогай мовы.
Калі праз мову свет мастацкай літаратуры свядома ўваходзіць у карціну свету дзіцяці, у канчатковым рахунку павышаецца ўзровень успрымання любых маўленчых твораў рознай ступені моўнай складанасці, глыбіні адлюстравання рэчаіснасці і разумення іх мэтавай накіраванасці, то ёсць палягчаецца разуменне прамовы наогул.
Маленькаму чытачу патрэбны "правадыр", які ўмее перапрацаваць у сваім ўсведамленні і ў сваёй душы паэтычны сэнс і дзякуючы гэтаму даведацца, як дзіцяці трапіць у яго. Таму што, акрамя настаўнікі, ніхто не зразумее, як правесці дзіцячую думка ад эмоцыі праз асацыяцыі да ладу, а ад яго - да таго паняцьця, якое так цяжка бывае не столькі ўсведамляць, колькі выказваць словамі [3, с. 76].
Дзіця жыве ў свеце прыгажосці, але часам дзеці не бачаць і не чуюць яе. Маляўнічы які гучыць свет нярэдка ўспрымаецца дзецьмі ў чорна-белым адлюстраванні як гукавы хаос менавіта таму, што адсутнічае ўстаноўка на каляровае і музычнае ўспрыманне.
Задача педагога складаецца ў тым, каб зарыентаваць дзяцей на пошук з'яў прыгожага ў навакольным свеце.
Вынікам вывучэння паэзіі з'яўляюцца маральнае развіццё дзяцей, выхаванне пачуццяў і розуму школьнікаў, разуменне прыгажосці роднай мовы.
Усе вышэй сказанае дазваляе зрабіць выснову аб шырокіх магчымасцях эстэтычнага ўспрымання ў навучальным працэсе, дзе дзеці атрымліваюць спецыяльную адукацыю, развіццё і выхаванне.